Rozdział 5 :)

Gdy już miałem nadzieję, że to się stanie ona jednak zrobiła krok w tył i pokiwała głową wiedziałem, że nie jest jeszcze na to gotowa, usłyszałem tylko...

- Przepraszam - Z trudem wypowiedziała to...

- Okej, rozumiem - Po chwili dodałem - Wiem, że to może trochę nie odpowiedni moment, ale czy wybaczysz mi w końcu tamtą wpadkę z tym daniem? - Lekko zaśmiałem się pod nosem

- Nie wiedziałam, że jeszcze do tego wrócimy, ale skoro już do tego wróciliśmy, to muszę się nad tym poważnie zastanowić

- Ale musisz zdawać sobie sprawę z tego, że ja nie będę długo czekał i nawet mnie nie przekonuj, bo i tak się na to nie nabiorę - Powiedziałem otwierając okno w kuchni

- Postaram się szybko myśleć, chodź wiesz, patrząc się tak na mnie nie pomagasz mi w tym - Zaśmiała się
~*~ ~*~ ~*~

Godzinę później...

~*~ ~*~ ~*~

- I jak? Przemyślałaś to? Czy potrzebujesz jeszcze godziny?

- Noo, trochę nie do końca, ale powiedzmy, że tak..

- A więc?

- Więc co?

- No co przemyślałaś?

- Nie wiem o co ci chodzi, a tym bardziej nie wiem o co pytasz... 

- No weź mi powiedz, a nie się ze mną droczysz

- Ale ja się z tobą nie droczę, ja naprawdę nie wiem o czym ty mówisz - Gdy się jej tak dokładnie przyjrzałem zauważyłem, że zaczęła się śmiać pod nosem, tak żebym nie zauważył, ale ja byłem sprytniejszy od niej i wiedziałem, że wie o co mi chodzi...

- Chodzi mi o... - Jak chciałem powiedzieć jej o co chodzi, telefon mi na to nie pozwolił, gdy zobaczyłem kto dzwoni wiedziałem, że muszę coś szybko wymyślić, by nie dowiedziała się kto to...

- Nie odbierzesz? - Zapytała zaciekawiona

- Nie, pewnie to nic ważnego - Chciałem zakończyć ten temat jak najszybciej, ale nie mogłem, bo ona dalej go ciągnęła

- Ale jak chcesz to odbierz, naprawdę, ja to rozumiem i nie będę miała nic przeciwko nawet jak potrzebujesz prywatności

- Hmmm - pomyślałem - Okej, to sobie zrób herbatę czy coś a ja zaraz wracam - Odpowiedziałem, po czym podbiegłem na górę

- Halo, no co tam trenerze?

- Cześć Janek, mam prośbę, mógłbyś wpaść teraz na trening? Bo to jest taka wyjątkowa sytuacja, że mamy jeszcze jeden dziś - Zapytał Kowal

- No właśnie, nie bardzo, bo siedzę z koleżanką z Developresu, a ona właśnie nie ma pojęcia, że gram w Resovii, bo znamy się od rana i jakoś nie miałem jej okazji powiedzieć

- Okej, rozumiem, nie możesz to jakoś sobie bez ciebie poradzimy

- A nie mogę zamiast dzisiaj przyjść jutro i indywidualnie potrenować przed meczem? - Miałem nadzieję, że trener zgodzi się na taki układ

Jednak gdy usłyszałem to co powiedział stwierdziłem, że nigdy bym się nie spodziewał po nim takiej odpowiedzi..

----------------------------------------------------

Takie zakończenie ;D 

KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ :))